SPÁ

prophecy

* * *

I)

(spá, spát, spáð), v. to prophesy, foretell (s. em e-t or e-s).

II)

(pl. spár), f. prophecy (sjaldan hafa spár mínar átt langan aldr).

* * *

ð, pres. spái; pret. spáð: [a contr. form; Scot. spae; cp. Germ. spähen; Lat. spec-, spicio]:—prop. to pry, look, but only in

II. metaph. to spae (Scot.), prophesy, foretel, the person in dat., the thing in dat. or acc.; eigi vil ek þess spá, Sd. 160; spá mun ek þeim þess, at …, Fb. i. 548; spá ú-orðna hluti, 656 C. 6; spá fyrir ú-orðna hluti, Fms. i. 96; spá mér slíkar spár, Nj. 82; þat spáði mér Þórir félagi minn, 98; kemr nú í hug hvat konungrinn hafði spáð homun, Fms, xi. 83; spásaga er spáð var, viii. 240.